Περιμένοντας τον Άι-Βασίλη

 

Στο φωτεινό διαμέρισμα της μικρής Ευτυχίας, όλα σχεδόν είναι έτοιμα για να υποδεχτούν τα Χριστούγεννα και το νέο χρόνο. Η μητέρα της, παρ' όλη την πολύ δουλειά, βρίσκει χρόνο να ασχοληθεί και με τις χαρούμενες αυτές προετοιμασίες, μια και η μοναχοκόρη της χαίρεται και το θέλει τόσο πολύ. Άλλωστε και οι μέρες το καλούν και αυτή είναι τόσο νέα ακόμα...

Το δέντρο και τα στολίδια βρίσκονται ήδη στο χώρο όπου θα μπουν και περιμένουν υπομονετικά λάμποντας από τις ακτίνες του ήλιου που πέφτουν από το παράθυρο. Η χριστουγεννιάτικη μουσική ζεσταίνει την ατμόσφαιρα και γλυκαίνει τις καρδιές, σπρώχνοντας τα κατακάθια της πίκρας στα τρίσβαθα του Άδη.

Παραμονή Χριστουγέννων, το δέντρο με τα λαμπερά παιχνίδια είναι έτοιμο, τα φωτάκια αναβοσβήνουν ρυθμικά, αφήνοντας να ακουστεί ένας ανάλαφρος ήχος σαν απόμακρη μουσική αγγέλων.

Η μικρή Ευτυχία γονατιστή δίπλα στο λαμπερό δέντρο, χάνεται με τη σκέψη της σε μαγικό κόσμο, αιθέριο, γεμάτο αγάπη και καλοσύνη. Η μητέρα της κάνοντας και τις τελευταίες λεπτομέρειες, τη ρωτά:

– Ευχαριστημένη; Σου αρέσει το δέντρο;

Το κοριτσάκι ούτε καν την άκουσε. Με το άρμα του Άι-Βασίλη με τους τάρανδους, πετούσε ψηλά στο γαλάζιο ουρανό. Η μαμά την αγκαλιάζει και την ξαναρωτά:

– Λοιπόν Ευτυχία, δεν είναι πολύ ωραίο;

Η Ευτυχία επανέρχεται στην πραγματικότητα, αγκαλιάζει την αδύνατη μανούλα της και κοιτάζοντας στα μάτια, της λέει:

– Ναι μαμά, είναι φανταστικό, αλλά...

Διακόπτει τη φράση της, σφίγγεται στην αγκαλιά της, λες και ήθελε να κρύψει κάτι από τα μεγάλα εκφραστικά της μάτια.

Το κουδούνι της πόρτας χτυπά και η μαμά σηκώνεται απότομα για να ανοίξει. Η μικρή Ευτυχία βρίσκεται την ευκαιρία να σκουπίσει τα μάτια της στην άκρη του μανικιού της.

– Χαρούμενα φαίνονται, συλλογίστηκε και κοιτώντας τα λαμπερά στολίδια και την άμαξα του Άι-Βασίλη, με παράπονο ξεσπά:

– Γιατί Χριστούλη μου δεν ήρθε και φέτος ο μπαμπάς μου; Γιατί δεν με θυμήθηκε; Ούτε ένα παιχνιδάκι δικό του δεν έχει το δέντρο μου... αφού ήμουν όλο τον χρόνο καλό παιδί, γιατί δεν μου τον έφερες Άι-Βασίλη; Και πιάνοντάς τον με το μικρό της χεράκι τον έφερε κοντά στα ρόδινα χειλάκια της.

– Σε παρακαλώ, φέρε μου και σε μένα μόνο αυτό το δώρο, δεν θέλω παιχνίδια.

Έγειρε δίπλα στο στολισμένο δέντρο και με τον Άι-Βασίλη αγκαλιά αποκοιμήθηκε.

Η μαμά τη σκέπασε με την απαλή καρό κουβερτούλα της και την άφησε να συνεχίσει το όνειρό της. Πού και πού έσφιγγε το μικρό Άι-Βασίλη, λες και περπατούσε δίπλα του και του κράταγε το χέρι.

Παντού είναι χιονισμένα. Το ελαφρύ αεράκι έφερνε λίγες νιφάδες χιονιού στο πρόσωπο. Ο αέρας γέμιζε μουσική ενώ όλοι χαρούμενοι περίμεναν να ακουστεί το έλκηθρο του Άι-Βασίλη. Η αγάπη ομορφαίνει τα πάντα, γίνεται μελωδία με μια υπέροχη μουσική. Εμείς οι άνθρωποι χαλάμε το ρυθμό της. Η Ευτυχία όμως τη στιγμή αυτή ήταν πραγματικά ευτυχισμένη. Όλα γύρω της ήταν πανέμορφα, δεν της έλειπε τίποτα. Όλους τους είχε δίπλα της. Ονειρευόταν ακριβώς ό, τι ήθελε η παιδική ψυχούλα της. Αγάπη.

Οι επόμενες μέρες πέρασαν ήρεμα και γλυκά με τις αγκαλιές της μαμάς ξ που δεν δούλευε. Η μικρή Ευτυχία ήταν ευχαριστημένη. Μα η καρδούλα της λαχταρούσε. Σε κάθε χτύπημα της πόρτας ή του τηλεφώνου, ρωτούσε:

– Μήπως είναι ο μπαμπάς μου;

Και έπαιρνε πάντα την ίδια απάντηση:

– Όχι παιδί μου, δεν είναι.

Η μικρή, κουρασμένη από τη μάταιη προσμονή, αποτραβιόταν στο παράθυρο, κοιτώντας τα σύννεφα που έτρεχαν γρήγορα στον ουρανό και τα πουλιά και αναρωτιόταν:

– Άραγε θα μπορούσε κάποιο πουλί να του στείλει ένα μήνυμα; Να του πει πως τον αγαπάω και τον περιμένω να έρθει;

Και σηκώνοντας το μικρό παχουλό της χεράκι χαιρετούσε τα πουλιά, λες και τους έλεγε αυτά που σκεφτόταν.

Οι γιορτές πέρασαν γρήγορα. Το λαμπερό δέντρο φώτιζε μέρα - νύχτα τη γωνιά του σαλονιού. Ο Άγιος Βασίλης της έφερε μια ωραία κούκλα με σγουρά μαλλιά και όμορφα μάτια, σαν της Ευτυχίας και γλυκιά λαλιά, που κάθε φορά που την κουνούσε, φώναζε χαδιάρικα: "μαμά, μαμά, έλα μαμά...".

Η Ευτυχία έπαιζε χαρούμενη, όπως όλα τα παιδιά με τα παιχνίδια, μα μέσα στην ψυχούλα της υπήρχε ένα παράπονο που την πονούσε.

– Γιατί δεν ήρθε; Γιατί δεν με θυμήθηκε;

Περίμενε το θαύμα των Χριστουγέννων. Θα περιμένει τα επόμενα. Ίσως ο Άγιος Βασίλης τον συναντήσει και του δώσει τη δύναμη να ξεπεράσει τα πάθη του και τον βοηθήσει να νοιώσει τη δύναμη της Άγιας Νύχτας, που μόνο με την αγάπη μπορείς να την βρεις. Ίσως...

Ευφροσύνη Κακογιαννάκη - Λιβανίου

2004